Wat is er aan de hand?
Het beeld van de file op de topgraat is iconisch geworden: bergbeklimmers bumper aan bumper in de dodelijke zone. In dat decor duikt nu een opvallend bericht op: Nepal zou toegang tot 97 alternatieve bergen gratis maken om de druk op Mount Everest te verlagen. Klinkt logisch, maar er is één probleem: er is geen officieel besluit dat dit bevestigt.
We hebben gekeken naar wat er wél vaststaat. De Nepalese overheid heeft voor het voorjaar van 2025 strengere maatregelen in voorbereiding en de prijs van de Everest-klimvergunning gaat omhoog. Dat past in een bredere poging om de toestroom te beheersen na jaren van piekdrukte. In 2023 verstrekte Nepal een recordaantal Everest-vergunningen; de beruchte rijen bij de Hillary Step staan bij elke nieuwe lente weer op ieders netvlies.
Over die ‘97 gratis bergen’ blijft het stil in de officiële communicatie. Geen staatscourant, geen formele bekendmaking, geen lijst met toppen en voorwaarden. Zonder zo’n document is het niet meer dan een onbevestigd voorstel. Dat maakt uit, want het prijsbeleid is een hoofdpijndossier: vergunningen financieren reddingen, afvalinzameling en toezicht in het hooggebergte.
Toch is het idee niet uit de lucht gegrepen. Nepal telt honderden beklimbare toppen, van populaire 6.000’ers als Mera en Island Peak tot minder bekende 7.000’ers. Als je de drempels op die bergen verlaagt, kun je een deel van de druk van Everest weghalen en de bestedingen beter verspreiden over regio’s buiten Khumbu. Bovendien zijn veel van die toppen technisch en logistiek geschikter voor nieuwkomers dan de 8.848 meter van Everest.
Maar gratis toegang heeft ook keerzijden. Minder inkomsten betekent minder geld voor reddingscapaciteit, parkbeheer en het opruimen van tonnen afval. En als lagere drempels onervaren klimmers aantrekken zonder goede begeleiding, verplaats je het veiligheidsrisico simpelweg naar andere bergen. Juist daarom probeert Nepal de voorwaarden overal aan te scherpen, niet alleen op de hoogste top.
Wat verandert er wel in 2025?
De koerswijziging die al in gang is gezet, draait om minder drukte, meer veiligheid en betere handhaving. Dat is wat er – op basis van officiële aankondigingen en beleid in voorbereiding – nu op tafel ligt:
- Hogere Everest-vergunning: de prijs voor een klimvergunning gaat in 2025 omhoog. Het kabinet wijst naar hogere kosten voor toezicht, reddingen en afvalbeheer.
- Ervaring en medische checks: de overheid werkt aan strengere eisen rond ervaring op grote hoogte en medische geschiktheid, zodat het basiskamp geen instroom krijgt van klimmers zonder relevante voorbereiding.
- Tracking en toezicht: het gebruik van trackers en betere registratiesystemen moet zoekacties versnellen en misbruik van helikopterrescue tegengaan. In het basiskamp komt meer inspectiecapaciteit.
- Afval en ontlasting: strengere regels voor afvallogistiek en verplichte uitrusting om menselijke ontlasting mee terug te nemen – een maatregel die lokaal al is ingevoerd – moeten de impact op de gletsjer beperken.
- Capaciteitsmanagement: de overheid onderzoekt caps en strakkere tijdvensters op kritieke passages om files op hoogte te beperken. Definitieve aantallen en methodes zijn nog onderwerp van overleg.
De aanleiding is duidelijk. Overbezetting op smalle passages vergroot de verblijftijd in de dodelijke zone, precies waar de marge voor fouten klein is en het weer elk uur kan omslaan. Reddingsteams en Sherpa’s dragen daarbij de zwaarste last, terwijl klimaateffecten – warmere lentes, instabielere gletsjers – de risico’s vergroten. Tegelijk is de economische realiteit onverminderd hard: het Everest-seizoen is een miljardenbusiness in Nepalese roepies, met werk voor dragers, koks, gidsen en lodge-eigenaren. De overheid balanceert dus tussen veiligheid, inkomsten en reputatie.
Wat betekent dit voor klimmers die in 2025 plannen smeden? Reken op een hoger budget voor vergunningen, strengere pre-checks en meer controle in het basiskamp. Wie de drukte wil mijden, kijkt naar alternatieve 6.000’ers en 7.000’ers met lagere tarieven en kortere logistiek. Of die alternatieven ‘gratis’ worden? Zolang er geen officieel besluit is gepubliceerd, blijft dat speculatie. Waar wél op te letten: de daadwerkelijke publicatie van tariefschema’s, de definitieve veiligheidsvereisten en mogelijke caps nog vóór het aanvragen van permits in aanloop naar het voorjaarsseizoen.
Samengevat: het verhaal over 97 gratis toppen past in een begrijpelijke strategie om de piekdruk te spreiden, maar zonder officieel papier is het niet meer dan een idee in de lucht. Zeker is dat Nepal de regels aanscherpt en de prijs van de Everest-vergunning verhoogt. De komende weken moeten uitwijzen of de overheid daar nog een financiële wortel naast legt voor wie de hoogste berg wil laten liggen.
